10 فیلم ضعیف از کارگردان های درجه یکی که ناامیدمان کردند - مجله هدیه

حتی در کارنامه بهترین کارگردان های جهان هم این نقاط تاریک دیده می گردد که یا از سر بی حوصلگی یا کم تجربگی خلق شدند. در ادامه 10 فیلم ناامیدکننده از فیلم سازان درجه یک را با هم بررسی می کنیم. ذکر این نکته ضروری است که بسیاری از این فیلم ها، نظرات مثبت منتقدان و مخاطبان را جلب کردند اما نسبت به سایر آثار کارگردان، ضعیف تر هستند و می توانستند فیلم بهتری باشند.

1. آلوها (Aloha)

• کارگردان: کامرون کرو
• بازیگران: بردلی کوپر، اما استون، ریچل مک آدام، بیل مری، جان کرازینسکی، دنی مک براید
• امتیاز متاکریتیک: 40 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 5.4 از 10

کامرون کرو با ساخت فیلم هایی مثل جری مگوایر (Jerry Maguire)، تقریبا مشهور (Almost Famous) و آسمان وانیلی (Vanilla Sky) به عنوان یکی از فیلم سازان مطرح آمریکایی شناخته شد. او در سال 2011 فیلم جمع و جور اتحاد (The Union) را با همکاری التون جان و لیون راسل ساخت و سپس سراغ آلوها (Aloha) رفت.

حضور بازیگران درجه یکی مثل بردلی کوپر، اما استون و ریچل مک آدام نوید یک فیلم تماشایی را می داد اما همه چیز در حد احتمالات ماند تا با یک فیلم ناامیدکننده طرف شویم. آلوها با اتهامات جدی تبعیض نژادی روبه رو شد که بخشی از آن به حضور بازیگران سفید پوست به جای بومیان هاوایی برمی گردد.

کلمبیا پیکچرز و فاکس قرن 21 از آلوها به عنوان یک کمدی رمانتیک یاد کردند؛ در حالی که نه عاشقانه بود نه بانمک و به یک اثر کم رمق و غیرمنطقی شبیه تر بود.

به تغییرات ناگهانی و مکرر شخصیت بردلی کوپر نقدهای زیادی وارد است اما این تنها مشکل فیلم نیست و پرداخت ناقص شخصیت های زن، مسائل بزرگ تری را به همراه دارد.

2. ویکی کریستینا بارسلونا (Vicky Cristina Barcelona)

• کارگردان: وودی آلن
• بازیگران: اسکارلت جوهانسن، خاویر باردم، پنه لوپه کروز، ربکا هال پابلو شرایبر
• امتیاز متاکریتیک: 70 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 7.1 از 10

در کارنامه فیلم سازی وودی آلن بین فیلم های فوق العاده و ناامیدکننده تعادل جالبی وجود دارد. بی شک ویکی کریستینا بارسلونا یکی از بدترین آثارش است. البته این فیلم شهرت خوبی دست و پا کرده که مثال شاخصی برای بهره برداری از انتظارات مخاطب از یک کارگردان درجه یک است. وودی آلن بعدتر اعتراف کرد که ویکی کریستینا بارسلونا را برای پول و تعطیلات اسپانیا ساخته که صداقتش قابل تحسین است.

دولت اسپانیا از وودی آلن می خواهد که زیبایی های کشورشان را به جهان نشان دهد. او از این فرصت استفاده و بسیاری از سکانس های فیلم را در مناطق عجیب و زیبای اسپانیا فیلم برداری می کند.

بازی خاویر باردم طبق معمول تماشایی است اما این پنه لوپه کروز است که با عملکرد منحصربه فردش، فیلم را تا حدی نجات می دهد و اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به دست می آورد. به غیر از کروز بقیه بازیگران کار خاصی انجام نمی دهند و فقط با دوچرخه این طرف و آن طرف می فرایند. همچنین استفاده از صدای راوی در فیلم جواب نمی دهد و طرح داستانی هم قابل پیش بینی است.

• فیلم فستیوال ریفکین؛ وودی آلن هنوز هم با رابطه ها شوخی های درجه یک می کند

3. مورد عجیب بنجامین باتن (The Curious Case of Benjamin Button)

• کارگردان: دیوید فینچر
• بازیگران: برد پیت، کیت بلانشت، تراجی پی. هنسون، جولیا اورموند، جیسون فلمینگ، جرد هریس
• امتیاز متاکریتیک: 70 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 7.8 از 10

مورد عجیب بنجامین باتن یکی از عجیب ترین موارد این لیست است. دیوید فینچر با استفاده از ترفندهای مخصوصِ خود، از داستان کوتاه اف. اسکات فیتزجرالد اثری بی روح ساخت. فینچر از زمان طولانی فیلم به نفع خود استفاده کرد و مخاطب را به سمت تحلیل های فلسفی غم انگیز سوق داد اما در نهایت این لحن بیش از اندازه سانتی مانتال فیلم بود که در ذوق می زد.

مورد عجیب بنجامین باتن به علت داستان منحصربه فرد و عجیب و غریبش می توانست یک فیلم کالت باشد اما به دلیل سابقه فینچر به اثری کلاسیک تبدیل شد. می توانستیم با یک داستان عاشقانه غم انگیز روبه رو شویم که در لحظاتی اشکمان را درآورد اما این فرصت را شیمی نامناسب بین برد پیت و کیت بلانشت بر باد داد.

رابطه محکوم به فنا شخصیت های اصلی به شدت متظاهرانه است و تبدیل داستان کوتاه به یک فیلم سینمایی بلند از ابتدا تصمیم خوبی نبود. مورد عجیب بنجامین باتن نمونه شاخص یک خروجی بد و فیلم ناامیدکننده از کارگردانی درجه یک است.

4. هانیبال (Hannibal)

• کارگردان: ریدلی اسکات
• بازیگران: آنتونی هاپکینز، گری اولدمن، جولیان مور، هیزل گودمن، ایوانا مارسکوتی، انیو کولتورتی
• امتیاز متاکریتیک: 57 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6.8 از 10

جاناتان دمی در سال 1991 سکوت بره ها (The Silence of the Lambs) را بر اساس رمانی به همین نام نوشته توماس هریس ساخت. این فیلم در گیشه فروش بالایی داشت و با نظرات مثبت منتقدان همراه شد. سکوت بره ها در مجموع 5 جایزه اسکار کسب کرد و اولین فیلم ترسناکی بود که اسکار بهترین فیلم را برد.

با این اوصاف انتظارات زیادی برای ساخت دنباله سینمایی آن وجود داشت، به خصوص که ریدلی اسکات قرار بود آن را کارگردانی کند. اما اسکات نه تنها از پتانسیل های بالای این دنباله سینمایی استفاده نکرد، بلکه هانیبال را با فیلم نامه بد و شخصیت پردازی های ضعیف به یک فیلم ناامیدکننده تبدیل کرد. او در هانیبال تلاش کرد از لحن فلسفی و تاریک فیلم اول استفاده کند اما در عمل پیروز نبود.

جولیان مور بازیگر فوق العاده ای است اما در هانیبال یکی از بدترین نقش آفرینی هایش را ارائه می دهد. دکتر لکتر در سکوت بره ها شخصیت اصلی نیست اما در هانیبال نقش محوری دارد که متاسفانه در رقابت با فیلم اول شکست سختی می خورد و به نقطه تاریک کارنامه ریدلی اسکات تبدیل می گردد.

5. جنگ ستارگان: قسمت اول- تهدید شبح (Star Wars Episode 1: The Phantom Menace)

• کارگردان: جورج لوکاس
• بازیگران: لیام نیسون، ایوان مک گرگور، ناتالی پورتمن، جیک لوید، ایان مک دیارمید، بندیکت تیلور
• امتیاز متاکریتیک: 51 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6.5 از 10

بدنامی سه گانه پیش درآمد، درخشش و پیروزیت های سه گانه اصلی جنگ ستارگان را تحت شعاع قرار داده. جرج لوکاس سه گانه پیش درآمد را ده ها سال پس از سه گانه اصلی ساخت و این یکی از دلایل کیفیت پایین آن است.

قدرت فیلم سازی لوکاس با آثاری مثل تی اچ اکس-1138 (THX 1138) و دیوارنویسی آمریکایی (American Graffiti) اثبات شده است اما علاقه زیادش به سینمای تجاری گاهی نتیجه معکوس دارد و کار دستش می دهد؛ مثلا شخصیت جار جار بینکس نه تنها کمدی نیست بلکه مخاطب را به شدت آزار می دهد.

کمبود امکانات در زمینه جلوه های ویژه تنها یکی از دلایل ضعف جنگ ستارگان: قسمت اول- تهدید شبح است. صحنه های اکشن بد، تأکید بی دلیل بر معصومیت آناکین اسکای واکر در دوران کودکی و بازی های ناهماهنگ و غلو شده از دیگر دلایلی است که از آن یک فیلم ناامیدکننده ساخته است.

در نهایت طرفداران جنگ ستارگان هیچ وقت متوجه نشدند که چرا فیلمی که به عناصر فانتزی اش معروف است با وارد کردن سیاست های کهکشانی به بطن داستان، به نابودی کشیده شد.

6. توریست (The Tourist)

• کارگردان: فلوریان هنکل فون
• بازیگران: آنجلینا جولی، جانی دپ، پل بتانی، تیموتی دالتون، استیون برکوف
• امتیاز متاکریتیک: 37 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6 از 10

سخت است باور کنیم توریست را کارگردان زندگی دیگران (The Lives of Others) که در سال 2006 اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان را برد، ساخته است. هیچ دلیل منطقی برای آشفتگی و منطق اشتباه فیلم وجود ندارد. البته هنکل فون تمام تلاشش را کرد که یک اثر خوب بسازد اما نتوانست ارتباط میان شخصیت های اصلی فیلم (با بازی آنجلینا جولی و جانی دپ) را شکل دهد.

توریست یک فیلم ناامیدکننده از کارگردانی مستعد است که حتی خودش هم در لحظاتی فراموش می کند ژانر فیلم چیست و بین درام عاشقانه، کمدی و تریلر در نوسان است.

7. استخوان های دوست داشتنی (The Lovely Bones)

• کارگردان: پیتر جکسون
• بازیگران: سرشا رونان، ریچل وایس، مارک والبرگ، استنلی توچی، سوزان ساراندون
• امتیاز متاکریتیک: 42 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6.7 از 10

استخوان های دوست داشتنی از کتابی به همین نام نوشته آلیس سبالد اقتباس شده است. داستان به اندازه کافی تلخ و غم انگیز است اما جکسون از لحظات احساسی اغراق آمیزی در آن استفاده کرده که به نظر می رسد کارکردی جز بازی با احساسات مخاطب ندارند.

استخوان های دوست داشتنی ایده جذابی دارد که پیتر جکسون نتوانسته به خوبی آن را توسعه دهد و میان عناصر درام و هیجان انگیز در نوسان دائم است. بازی های فیلم چنگی به دل نمی زند و فقط استنلی توچی است که عملکرد خوبی دارد. همچنین توازن مناسبی میان صحنه های احساسی و خشونت بار وجود ندارد و همه این عوامل فیلم را بلاتکلیف تر می کند.

8. شیطان نئونی (The Neon Demon)

• کارگردان: نیکولاس ویندینگ رفن
• بازیگران: ال فانینگ، جنا مالون، کارل گلاسمن، بلا هیتکوت، آلساندرو نیوولا، کیانو ریوز
• امتیاز متاکریتیک: 51 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6.2 از 10

عروسک های رنگی، بازیگرهای مشهور و فیلم برداری خیره کننده هیچ کدام تضمین کننده یک فیلم خوب نیست بلکه برای ساخت اثری تماشایی به روح و فیلم نامه حساب شده نیاز است که متاسفانه در شیطان نئونی وجود ندارد. مدلینگ لس آنجلس به خودی خود جهانی بی روحی است، نیکولاس وینگ رفن با ایجاد حسادت و عصبانیت این اثر را بی روح تر هم کرده و به جز تصاویر 4k خیره کننده، چیز دیگری نمی بینیم.

جذابیت های زیادی در دل صنعت پرزرق وبرق مد نهفته و با یک فیلم نامه خوب می توان رازهای ناشناخته آن را کشف کرد که متاسفانه شیطان نئونی از پس آن برنیامد و به یک فیلم ناامیدکننده تبدیل شد.

9. مکتوب، عشق من: آواز خواندن (Mektoub My Love: Canto Uno)

• کارگردان: عبدالطیف کشیش
• بازیگران: اوفلی بو، سلیم کشیوش، حمید رامی
• امتیاز متاکریتیک:59 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 6.5 از 10

عبداللطیف کشیش در سال 2013 به خاطر فیلم جنجالی آبی گرم ترین رنگ است (cBlue Is the Warmest) برنده نخل طلایی کن شد. جایزه ای که به خاطر موضوع فیلم جنجال های بسیاری به پا کرد. کشیش در سال 2017 فیلم بعدی خود یعنی مکتوب، عشق من: آواز خواندن را ساخت که بر خلاف اثر پیشین با واکنش های به شدت منفی منتقدان همراه بود.

فیلم مملو از صحنه های جنسی است که در بسیاری از لحظات زائد هستند، دلیل منطقی برای نمایش آن ها وجود ندارد و به نظر می رسد بیش تر برای جذابیت های بصری استفاده شدند.

10. بازیکن شماره یک آماده (Ready Player One)

• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• بازیگران: تای شرایدن، اولیویا کوک، بن مندلسن، تی جی میلر، سایمون پگ، مارک رایلنس
• امتیاز متاکریتیک:64 از 100
• امتیاز IMDbبه فیلم: 7.4 از 10

بازیکن شماره یک آماده، ادای احترام اسپیلبرگ به فیلم هایی است که دوست دارد و متاسفانه نتیجه نهایی چنگی به دل نمی زند. منطق داستانی پیچیده است و ماجرا در آینده اتفاق می افتد اما معین نیست چرا همه جوانان فیلم به فرهنگ عامه دهه 80 علاقه مند هستند.

بازیکن شماره یک آماده به غیر از ارجاع به بازی های ویدیویی و فرهنگ دهه 80 چیز زیادی ندارد. البته طرفداران بازی های ویدیویی احتمالاً آن را دوست خواهند داشت اما در کل فیلم ناامیدکننده ای در کارنامه اسپیلبرگ به حساب می آید.

منبع: taste of cinema