تعادل: دولت در سال 99 به فرصت سوزی مالی سرانجام دهد - مجله هدیه

به گزارش گروه سیاسی خبرنگاران، در حالی که برخی محافل سیاسی همچنان به رویکرد عقیم تعلیق و تعطیلی و انتظار دامن می زنند، روزنامه تعادل وابسته به روزنامه اعتماد الیاس حضرتی نوشت: سال سختی بر اقتصاد ایران گذشت باید پذیرفت که بسیاری از مسائل پیش آمده عواملی برونزا و خارج از کنترل داشتند. اما واقعیت این است که دولت نیز برنامه معینی برای مقابله با این مسائل نداشت.

حال که بیش از شش سال از عمر دولت می گذرد، یک نقد کلی می توان به دولت تدبیر و امید داشت. دولت روحانی زمانی که فرصتی برایش فراهم می شد تا حدی عملکرد قابل قبولی داشت. برای مثال جامعه جهانی آماده به ثمر رسیدن مذکرات بود و تیم مذاکره کننده ایرانی توانست از این فرصت استفاده کند.

اما زمانی که فرصتی در اختیار دولت قرار نمی گیرد، توانایی فرصت سازی چندانی هم مشاهده نمی شود. از زمان خروج آمریکا از برجام، شاهد تنگ تر شدن حلقه محاصره مالی هستیم، ولی عملا بیشتر اقدامات صرفا دفع الوقت و خنثی کردن مسائل پیش آمده بود. اوج این انفعال را می توان در سخنرانی معروف روحانی در در مجمع سالانه بانک مرکزی دید که به صراحت خاطرنشان کرد نمی شود تمام ارتباط با خارج خراب باشد و کشور را صرفا از داخل مرز ها اداره کرد. این در حالی است که نمی توان منتظر بود که قضا و قدر فرصتی مناسب برای دولت ایجاد کند.

صبر کردن برای معین شدن انتخابات آینده آمریکا و امید به تغییر نتایج چندان روش مطمئنی نیست. ادامه روش سال 98 در سال 99 عملا باعث می شود که در خوش بینانه ترین حالت، یک دولت دست و پا بسته و بدون هیچ گونه امکاناتی در اختیار رئیس جمهور بعدی در سال 1400 قرار گیرد. از هم اکنون نگرانی های زیادی درباره شرایط مالی در 1400 و شرایطی که دولت سیزدهم قرار است با آن روبرو شود احساس می شود. بخشی از این مشکل به ساختار اداری مربوط است. این ساختار راه حل های معینی برای برخی مسائل دارد، ولی اگر مشکل جدیدی بروز کند عملا ابزاری برای حل آن وجود ندارد. این موضوع را می توان به خوبی در تاریخ اقتصاد و راه حل هایی که توسط دولت ها برای گذر از بحران ها ایجاد می شد دید. اما امروز احتیاج به یک نگاه جدید داریم. صورت مسئله باید به شکلی جدید تعریف شود.

سوال اصلی این است که وقتی فرصتی در بیرون از مرز ها وجود ندارد، چگونه می توان با پتانسیل های داخلی فرصت ایجاد کرد. مطمئنا دانشگاه ها توان کافی برای پاسخگویی به این سوال را دارند و می توان سال 99 را متفاوت از سال 98 برنامه ریزی کرد. هرچند اینرسی سکونی بیش از حد دولت، اولین و مهم ترین چالش پیش روی هر جوابی به این سوال است.

ایستادن بر سر همان راه حل های قدیمی نتیجه ای جز ویرانی سال 98 به همراه ندارد و از اکنون باید طرحی نو برای سال 99 درانداخت وگرنه انتظار برای تغییر دولت در 1 400، فرصت یک ساله 99 را هم از اقتصاد ایران خواهد گرفت.